Kwas hialuronowy

Kwas hialuronowy (HA) jest jednym z najważniejszych związków chemicznych występujących w naszym organizmie i mimo swej nazwy, nie jest kwasem, lecz mukopolisacharydem czyli wielocukrem. Głównym skupiskiem kwasu hialuronowego jest tkanka łączna, a więc skóra, ale znajduję się również w mazi stawowej, gałce ocznej, płynach ustrojowych i ścianach naczyń krwionośnych. Jego kluczową cechą jest wyjątkowa zdolność wiązania ilości wody – 1 g kwasu hialuronowego może związać aż 1000 g wody! Z tego powodu jest często określany jako regulator homeostazy wodnej w organizmie. Cząsteczki kwasu hialuronowego tworzą z wodą roztwory o dużej lepkości i elastyczności, które pełnią funkcję cementu lub kleju międzykomórkowego. Można więc zaryzykować stwierdzenie, że kwas hialuronowy jest również „klejem” utrzymującym cały nasz organizm w całości.

Ilość kwasu hialuronowego zależy od wieku: najwyższe stężenie mają niemowlęta i dzieci. Każdego dnia w wyniku reakcji chemicznych zachodzących w naszym ciele 30 procent jego zasobu jest rozkładane, a następnie ponownie syntetyzowane. Z biegiem lat, mniej więcej po 40 roku życia poziom HA zaczyna gwałtownie spadać, aby w wieku 70 lat obniżyć się o około 80%.

Ciekawostki:

• Kwas hialuronowy został odkryty w roku 934 roku przez Karla Meyera, który nadał mu nazwę hyaluronic acid od hyaloid – oznaczający ciało szkliste
• Występuje we wszystkich organizmach żywych, głównie w formie soli sodowej – hialuronianu sodu i co ciekawe, ma taką samą budowę chemiczną zarówno u człowieka, jak i u bakterii.
• Kwas hialuronowy ma zastosowanie zarówno w przemyśle kosmetycznym, jak i w wielu dziedzinach medycyny np. : w dermatologii, okulistyce, otolaryngologii, ginekologii, reumatologii i proktologii
• Kiedyś pozyskiwano go z tkanek zwierzęcych, głównie grzebieni kogucich, ale także gałek ocznych bydła i skóry rekina. Obecnie jest wytwarzany biotechnologicznie przez fermentację mikrobiologiczną, a jego źródłem są szczepy bakterii z rodzaju Streptococcus equi.

Znaczenie dla skóry

Kwas hialuronowy pełni fundamentalną rolę w utrzymaniu prawidłowej wilgotności naskórka i skóry właściwej. Kiedy jego poziom ulega obniżeniu, spada również nawilżenie skóry, co w konsekwencji wpływa m.in. na spadek jędrności i elastyczności oraz powstawanie zmarszczek.

Kwas hialuronowy w skórze:

• zapewnia odpowiednie nawilżenie
• wpływa na jej elastyczność i sprężystość
• utrzymuje prawidłowe napięcie
• redukuje ilość wolnych rodników
• chroni komórki skóry przed uszkodzeniami
• opóźnia procesy starzenia

Zastosowanie kwasu hialuronowego w przemyśle kosmetycznym

Istotnym czynnikiem determinującym kierunek działania HA jest jego rozmiar (masa cząsteczkowa) Wielkocząsteczkowa forma kwasu hialuronowego, powyżej 1,5 miliona Da, nie wnika w głąb naskórka, lecz zatrzymuje się na jego powierzchni tworząc niewidzialny film zapobiegający przeznaskórkowej utracie wody. W tej formie ma zastosowanie w bardzo wielu kosmetykach: kremach do pielęgnacji twarzy, szyi i okolicy oczu, w balsamach nawilżających i po opalaniu, kosmetykach antycellulitowych i przeciw rozstępom. Wykazuje natychmiastowe działanie nawilżające, wygładzające i nadające skórze aksamitną gładkość. Kwas hialuronowy dodatkowo delikatnie napina i liftinguje, co doskonale się sprawdza w przypadku maseczek „bankietowych”, koncentratów i serum.

Niskocząsteczkowy kwas hialuronowy o masie cząsteczkowej ok. 500 tys. Da, wnika do stratum corneum, czyli najbardziej zewnętrznej części naskórka i spektakularnie zwiększa w niej poziom nawilżenia. Pęczniejąc działa jak „zastrzyk” wypełniający i wypychający zmarszczki od wewnątrz. Kwas hialuronowy w tej masie jest też promotorem przenikania – zwiększa przepuszczalność naskórka, dzięki czemu ułatwia wnikanie innych substancji aktywnych w głąb skóry.

Połączenie w kremach obydwu rodzajów kwasu hialuronowego daje znakomite efekty nawilżające, przyczynia się do poprawy jędrności i elastyczności, a w efekcie do odmłodzenia wyglądu i profilaktyki starzenia się skóry.

W jakich kosmetykach znajdziesz kwas hialuronowy?

• w żelach i kremach pod oczy
• w kremach nawilżających
• w kremach przeciwzmarszczkowych
• w kremach ujędrniających i liftingujących
• w preparatach do higieny intymnej
• w balsamach nawilżających
• w balsamach po opalaniu
• preparatach antycellulitowych i na rozstępy
• kremach do rąk
• kremach do stóp

Zastosowanie kwasu hialuronowego w medycynie estetycznej

Kwas hialuronowy jedną z najbezpieczniejszych substancji stosowanych w medycynie estetycznej i kosmetologii. Nie wywołuje odczynów alergicznych, nie podrażnia i nie kumuluje się w organizmie, ponieważ ulega naturalnej biodegradacji przez endogenne enzymy. Z uwagi na ten aspekt ma bardzo szerokie zastosowanie zarówno jako wypełniacz w celach powiększania i wypełniania pozakomórkowej przestrzeni tkankowej – do wygładzania zmarszczek, korygowania rysów twarzy i ujędrniania części ciała np. piersi czy ust oraz jako substancja biorewitalizująca.
Biorewitalizację można porównać do cofnięcia zegara – wszystkie komórki macierzyste skóry zostają pobudzone do podziału, w ciągu kilku miesięcy od zabiegu (lub serii zabiegów) dochodzi do odbudowy struktur skóry, wzrostu napięcia, elastyczności oraz jędrności skóry.

Kwas hialuronowy, w zależności masy cząsteczkowej znajduje zastosowanie zarówno w przemyśle kosmetycznym, jak i w medycynie estetycznej.

W kosmetykach:

• daje efekt jedwabiście gładkiej, aksamitnej skóry
• zapewnia skórze właściwy poziom nawilżenia
• tworzy na powierzchni skóry niewidzialny, ochronny film, który wiąże wilgoć i zapobiega jej utracie
• poprawia elastyczności i jędrność
• napina i liftinguje
• wnika w załamania naskórka i mechanicznie wypycha zmarszczki
• ma korzystny wpływ na gojenie mikrouszkodzeń, ran, oparzeń
• jest promotorem przenikania

W medycynie estetycznej
• jako wypełniacz (zmarszczek, bruzd)
• do modelowania rysów twarzy
• powiększania ust
• jako czynnik pobudzający rewitalizację skóry
• stymuluje syntezę kolagenu w fibroblastach
• aktywuje procesy naprawcze warstwy rogowej poprzez pobudzenie keratynocytów
• wzmaga produkcję ceramidów
• opóźnia procesy fotostarzenia poprzez dezaktywację wolnych rodników